Grand Canyon
Vanmorgen worden we een beetje vermoeid wakker maar dat is het ons wel waard. We hebben de hele dag in het Grand Canyon National Park. We beginnen bij het point tot waar we gisteren gekomen zijn, Yaki Point.
Hier kun je niet met de auto komen, dus we pakken de oranje busroute.
Na Yaki Point volgt Yavapai Point, volgens het autoboek van Lannoo, een van de mooiste punten en niks teveel gezegd. Het uitzicht is prachtig over de Canyon.
Veel mensen gaan aan de rand van de Canyon zitten en dit zou Noah ook wel willen maar helaas mama met haar hoogtevrees kan het niet aanzien.
Noah blijft dus op een veilige afstand zitten maar ook hier is het uitzicht prachtig en zien we ook de diepte van de Canyon. Bij Yavapai Point loopt een eekhoorn rond die alles behalve wild is. De eekhoorn loopt heen en weer en staat op zijn achterpootjes en bedelt om eten naar de toeristen.
We lunchen in de Market Plaza en dan is het tijd voor de rode busroute richting het westen naar het einde, Hermit’s rest.
De auto parkeren we op het parkeerterrein en als we de kofferbak willen openen, weigert deze. Misschien last van de warmte? We besteden er verder geen aandacht aan, hij zal straks wel weer opengaan. Vanaf Hermit’s rest lopen we een stuk van de rode route maar na een paar points pakken we toch de bus terug.
We rijden naar Tusayan om daar iets te eten. De kofferbak gaat nog steeds niet open, vreemd. Terug bij de lodge klimt een van de mannen in de kofferbak om deze te openen via de noodhendel. Ja de kofferbak gaat open maar……sluit nu niet meer. Niet echt handig en veilig met onze koffers. Bij de receptie van de lodge nemen we contact op met het verhuurbedrijf. Na een uur aan de telefoon kunnen ze niet veel voor ons doen, alle autoverhuur filialen zijn gesloten. Morgenochtend zal er een ander auto naar ons toe komen, zodat we onze weg veilig met onze koffers kunnen vervolgen. Jesse en Ed kijken nog naar de sterren maar omdat het geen heldere nacht is, zien ze niet veel. Wel zien Ze een bosbrand aan de ander kant van de Canyon, dat waren waarschijnlijk de rookpluimen die wij op de dag al zagen opstijgen boven de Canyon. Moe vallen we in slaap in de altijd nog erg warme en benauwde lodge. Morgen eerst wachten op onze andere auto en dan op weg naar Page.
Jammer dat het zo warm is het huisje, het is hier ook warm 32 graden.
Niet leuk dat de auto kapot is te hopen dat ze er morgen snel bij zijn met een ander auto.
Als ik er bij was geweest had ik met de kleine man wel aan de rand gaan zitten, maar ja ik ben hier.
Jammer dat je geen foto’s kan plaatsen ik ben erg benieuwd naar de beelden dit jullie zien.
Ik ga koffie drinken tot blog’s maar weer de groetjes, kusjes ik hou van jullie.