Vanmorgen nemen we afscheid van Orlando en beginnen aan onze rit van 1,5 uur naar Daytona. We zijn vroeg opgestaan, omdat we op tijd in Daytona willen zijn om kaarten te kopen voor de Red Bull RallyCross. Nog voor tienen zijn we in Daytona. We kopen de kaarten aan de poort en rijden een tunnel in onder het circuit door naar de binnenplaats waar we onze auto parkeren. De kaarten geven toegang tot de race maar ook tot de paddock.
We mogen dus ook de cars achter de schermen zien, als de monteurs aan het sleutelen zijn.
De cross wordt gehouden op een baan in het midden van het circuit. We mogen ook een kijkje nemen op het circuit zelf.
Noah mag zelfs even in een echte NASCAR zitten.
Rond half 12 gaat het beginnen. Eerst wordt het Amerikaanse volkslied gezongen en daarna komen de cars het terrein op. Als het start signaal gegeven wordt, klinkt er een oorverdovend geronk van de motoren, knallen van de uitlaten en de geur van brandend rubber.
De eerste race duurt niet zo lang. Niet lang daarna begint de tweede race. Tijdens de tweede race besluiten we een break te nemen, want we worden gesmoord in de brandende zon. We lunchen bij Subway en drinken een frappucino bij Starbucks. We kunnen er weer tegenaan en gaan terug naar de speedway. We hadden niet veel later moeten zijn, want het is tijd voor de finale race. Het gaat er ruig aan toe. Een car is een band kwijt en rijdt de race op zijn velg uit.
De car van Red Bull heeft gewonnen.
We lopen terug naar de paddock waar de huldiging is en waar je met de coureurs op de foto kunt gaan. Dat doen, we nemen foto’s met een tweetal coureurs en ook met de winnaar.
Het is een hele jonge jongen en het blijkt dat hij nog geen rijbewijs heeft. “Daar werkt hij nog aan”, licht zijn moeder toe. We feliciteren de jonge coureur, die Rhys Millen heet, met zijn overwinning en vragen hem of dit zijn eerste overwinning is. Hij vertelt dat het zijn 4e of 5e overwinning is van dit jaar.
We laten de speedway achter ons en gaan naar ons hotel. We zijn wel toe aan een verkoelende duik in het zwembad. Het is een erg groot maar ook een erg diep zwembad, wel 12 feet diep. Nadat we afgekoeld zijn besluiten we de omgeving te verkennen. We rijden richting het strand en willen een kijkje nemen bij de vuurtoren bij Ponce Inlet. De vuurtoren kun je beklimmen en is 175 feet hoog.
We hebben inmiddels ook trek gekregen en besluiten eerst wat te gaan eten bij het restaurantje aan de zee, “Hidden Treasure”, tegenover de vuurtoren.
Als we klaar zijn met eten is de zon net onder. We lopen naar de vuurtoren die nog open blijkt te zijn. Helaas mogen we niet meer naar boven, omdat het al te laat is.
We besluiten morgen terug te komen, want we willen de vuurtoren nog wel beklimmen. Terug in onze hotelkamer blijkt deze toch wel erg klein te zijn, vergeleken bij onze condo. Is weer even wennen en misschien waren we ook wel een beetje verwend met zoveel ruimte.